دردم آخر که جان آمد به لب
شاعر : عطار
شيخ خرقان اين چنين گفت اي عجب | | دردم آخر که جان آمد به لب | باز کردندي دل بريان من | | کاشکي بشکافتندي جان من | شرح دادندي که درچه مشکلم | | پس به عالميان نمودندي دلم | بت پرستي راست نايد، کژ مباز | | تا بدانندي که با داناي راز | بندگي افکندگيست اي هيچ کس | | بندگي اين باشد و ديگر هوس | کي ترا ممکن شود افکندگي | | نه خدايي ميکني نه بندگي | بنده و افکنده شو ، زنده بباش | | هم بيفکن خويش و هم بنده بباش | در ره حرمت بهمت باش نيز | | چون شدي بنده به حرمت باش نيز | زود راند از بساطش پادشاه | | گر درآيد بنده بي حرمت به راه | گر به حرمت باشي اين نعمت تمام | | شد حرم بر مرد بيحرمت حرام | |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}